Raunir 41

Það er eitthvað svo ljómandi dásamlegt
að vakna inn í bjartan og fagran morgun
og mjög svo ólíkt því
að rumskast inn í grámyglu og vætu undanfarinna daga.

Fórum á músíkhátíð í gærdag
og sátum fram á kvöld.
Yndisleg skemmtun
en þarna voru saman komnir
íslenskir og erlendir "trúbadorar"
sem spiluðu og sungu frumsamið efni.

Staðurinn nýopnaður "Café Rosenberg"
sem nú hefur verið endurvakinn
á Klappastígnum (neðan við Laugarveginn).
Vinalegur staður og hentar vel fyrir músíkflutning.
Vona bara að hann nái að blómstra og dafna,
þetta er einmitt það sem hefur vantað.

Í dag heldur svo hátíðin áfram
og aldrei að vita nema maður kíki aftur.

Skruppum í mat á Santa Maria
mexíkóskan veitingastað við hliðina á 22
en þar virðist mexíkósk fjölskylda
vera búin að koma sér upp góðum bissness.
brjálað að gera -
maturinn fínn, vel útilátinn og ódýr.
Eitthvað virtist þó yngsti bróðirinn vera ósáttur
og maður sá óþekktina skína úr andlitinu á honum
(hefur eflaust verið þvingaður upp á skerið af mömmu gömlu).

Því næst var haldið heim.
Þar sáum við sjálf um tónlistarflutninginn
en "útlendingurinn" hefur ekki enn gefist upp á
að reyna að koma mér yfir söngfeimnina.
Ryður hann frá sér hverju frumsamda laginu eftir annað
og pínir mig til að syngja.
Það er gaman -
en mikið fjandi getur maður verið asnalega feiminn stundum.