Raunir 34

Jahérna!
Maður er að breytast í bona fide spítalamat.
Ekki mikið gaman að því.

Gamla vaknaði í nótt
með....................
JEBBS -
skelfilega vindverki!
(þeir sem þekkja mig vita hvað það þýðir)

Ég æddi því um gólf í keng,
því mér var lífsins ómögulegt að liggja.
Ef ég lagðist niður
langaði mig að góla af sársauka,
sér í lagi á bakinu eða hægri hliðinni.
(samt hélt ég alltaf áfram að reyna - sick)

Loks náði ég smá hvíld
sitjandi í fósturstellingu
á vinstri hliðinni - í sófanum.
Allan tímann er ég að hugsa:
"Þú þarft bara að prumpa kjeddling"
þrátt fyrir að verkurinn væri í raun ekki þannig
og ég væri búin að þurrpústa fyrir allan peninginn.

Á sama tíma er ég einnig að hugsa -
"Kannski ætti ég bara að fara á slysó?"
en hætti alltaf við.
"kem örugglega uppeftir og rek hressilega við
- att bú og ég bara vandræðaleg"
Hugmynd þeirri var því eytt.

Í staðinn sannfærði ég nú sjálfa mig um
að það væri ekkert að mér
þrátt fyrir að hafa tvisvar ælt af sársauka
(notaði bara pabbasálfræðina)
og skellti mér í vinnuna í staðinn.

Tíminn byrjaði klukkan 6:30,
mín skoppaði af stað.........
en fann fljótlega að þetta var ekki að virka
var eiginlega ansi mikið vont.

Ég kaldsvitnaði og fékk náladofa um allan líkamann,
en þegar mig fór að svima sá ég að þetta var ekki að gera sig.

Setti konunum fyrir æfingar - og bailaði upp á slysó.
Ók í keng inneftir og tékkaði mig inn.
Hitti fyrrverandi tengdamömmu sem ritar læknasögur.
(Hún gleymdi að kalla mig fyrrverandi - sætt. )
En inn fór ég - enda rólegur morgunn.

Það var potað, klipið, bankað, hlustað,
sogið, spurt og svarað..........
og spurt og svarað meira.
HS:"Er þetta vont?"
B:"Já"
HS: "Ok þá geri ég það aftur" ( !!)

Eftir 2 tíma ákvað hvítsloppafólkið
að ég þyrfti að fara niður á Hringbraut.
Því var ég sprautuð með morfíni
og send í babú bílnum niður í bæ.
Gantaðist aðeins við sjúkraflutningamennina
bað þá að hækka músíkina í botn og setja diskóljósin á,
þeim fannst það svolítið gaman.

Á stóra spítalanum var potað og bankað meira
auk þess sem ég fór í allskonar sónar
pissuprufu - og svo var spurt og svarað.
4 tímar í skoðerí - en engin niðurstaða,
fullt af hugmyndum samt.

Loks var mér sagt að ég mætti fara heim
með nálina í arminum,
þar sem að verkurinn var ekki jafn svæsinn og áður
og sagt að koma strax ef eitthvað versnaði.

Á að mæta aftur 8 í fyrramálið
fasta frá klukkan tíu -
Þá ætla þeir að tjékka á botnlanganum.
Vona samt að ég prumpi bara í nótt.