Morgunraunir

Vaknaði við súran algebru draum
og því ööööörlítið þversum.
Reis þó upp með tilheyrandi braki og brestum
(í skrokk - ekki rúmi)
og lullaði í átt að svefnherbergisdyrunum.
Á leiðinni dúndraði ég litlu tánni í rúmfótinn.
Ái!
Hökti blótandi inn á bað
og létti á mér........
Frábært - enginn klósettpappír!

Lufsaðist, orðin vel úrill núna
inn í ískalt eldhúsið
og hellti vatni fyrir tvær krúsir á kaffivélina.
Ekki til kaffi nema fyrir eina krús í pokanum
og ekki hægt að hella vatninu af vélinni.
Æði,
Spurning um þunnt kaffi, eða ekkert kaffi.

Hellti höfrum og vatni í skál
og inn í örbylgjuna.
Orðið heldur lágt í kanilsykurskönnunni.
Greip sykurpokann og hellti varlega í könnuna,
úps, stór köggull skellur á opinu
og sykur fer um allt gólf.
Næ fussandi og sveiandi í handkústinn
og bogra því næst við að sópa upp sykri.
Fæ þá skyndilega þennan svaka sting í mjóbakið,
æpi upp yfir mig og rykki mér uppréttri,
en skell þá með hnakkann í opinn eldhússkápinn
og fæ rosa kúlu.

Á meðan á öllu þessu stendur
gubbast hafragrauturinn allur upp úr skálinni
og út um allan örbylgjuofn,
því ég gleymdi að slökkva á honum.

Sit nú svöng með bólgna tá,
kúlu á hausnum,
sykur undir tánum......
ónærð og óskeind,
með þynnsta kaffi í heimi.

Velkomin á fætur.