Meiri páskaraunir

Þetta er engin hemja.

Úti hið flottasta páskaveður alla helgina,
inni hjá mér rok og rigning fyrir allan peninginn.
Þannig leið þessi páskahelgi mín í einmannanum,
en hún verður lengi í minnum höfð
fyrir að hafa verið sú ömurlegasta ever.

Nú er ég komin aftur til vinnu
engan vegin orðin góð af pestinni
og tókst meira að segja að kúgast nokkrum sinnum
í míkrafóninn í morgun. ...... með allt í botni.
Smart.
Þetta var nú meiri hvíldin eða hitt þó heldur.

Er komin með ógeð á því að vita ekkert hvað gerist næst
á þessu sukk og svindlbæli helvítis
og pirra mig á fólki sem kemur með aulalausnir
og segir að þetta sé ekkert mál.
Nei, mig langar ekki að láta lýsa mig gjaldþrota.
Mig langar bara að fá að komast út til náms,
þegar ég loksins hef til þess frelsi...........
eða þannig - Æ, gleymum þessu bara.

Ég er í stórkostlegri fýlu
og hleyp dag og nætur um með svörtum hundum
ofan í skítaskurðum með bröttum börmum.

Ég er reið,
ég er sár,
ég er svekkt
og ég neita að klessa á mig Pollýönnu brosi og hugsun
og láta eins og ekkert sé -
ÉG BARA Á ÞETTA EKKI SKILIÐ!
Andskotinn.

Það er engin dyggð að vera góður, heiðarlegur
og/eða duglegur í þessu lífi.
Maður uppsker bara þurrar aftanítökur
af samferðamönnum og lífinu sjálfu.
Fokk!